Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης του
σχεδίου νόμου του ΥΠΕΝ, που μόνο επιφανειακά στοχεύει στην ανακύκλωση, το ΔΥΤΙΚΟ
ΜΕΤΩΠΟ κατέθεσε και δημοσιοποιεί τα σχόλιά του.
Κεντρικό σημείο του κειμένου των σχολίων
είναι η εκτίμηση πως η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία αποτελεί συνέχεια της
έγκρισης του νέου εθνικού σχεδίου διαχείρισης αποβλήτων (ΕΣΔΑ), με το οποίο η
κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να καταργήσει αμέσως το ΕΣΔΑ του 2015, αλλάζοντας
πλήρως τη φιλοσοφία του, ξαναγυρνώντας στο συγκεντρωτισμό, στις
ιδιωτικοποιήσεις, στις σχέσεις «συμπάθειας» για τα σύμμεικτα, στη συγκρατημένη
στάση απέναντι στην ανακύκλωση και, κυρίως, στην επαναφορά του μοντέλου της
καύσης. Αφού πρώτα είχε φροντίσει να εντάξει -με έμφαση- την καύση
απορριμματογενών υλικών στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ),
που κυρώθηκε στις 31/12/2019.
Μόνο κάτω από αυτήν τη σκοπιά μπορεί να
αντιμετωπιστεί το, υπό διαβούλευση, σχέδιο νόμου, που επιχειρεί μια αντίστοιχη
«τακτοποίηση» και στον τομέα της ανακύκλωσης, παρότι το έδαφος είναι, ήδη,
«στρωμένο» από το ν. 4496/2017 της προηγούμενης κυβέρνησης. Η επίκληση της
ενσωμάτωσης των οδηγιών 851 και 852 του 2018 (άραγε, γιατί όχι και της 850 για
την ταφή;) αποδεικνύεται ένα καλό πρόσχημα για την παγίωση της κυριαρχίας των
ιδιωτικών συστημάτων «εναλλακτικής» διαχείρισης συσκευασιών και για την
επέκταση της λογικής της καύσης, εκτός από τα προϊόντα της επεξεργασίας
σύμμεικτων απορριμμάτων σε μονάδες μηχανικής επεξεργασίας και στα υπολείμματα
των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, από το
2016, έχει επισημάνει αυτήν την επιδίωξη, αποκαλύπτοντας δημόσια την προσπάθεια
της εταιρείας WATT ΑΕ να επανασυστήσει το καμένο ΚΔΑΥ στη Φυλή, ως μονάδα
«διαλογής», που θα παράγει και καύσιμη πρώτη ύλη.
Υστερόγραφο
Με την ευκαιρία και παρότι δεν είναι θέμα
προτεραιότητας αυτήν τη στιγμή, το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ θα ήθελε να βάλει στο τραπέζι
του ενδο-κινηματικού προβληματισμού το γεγονός της αποφυγής στήριξης -ακόμη και
της απαξίωσης, αν όχι της καταγγελίας- της πρότασης της αποκεντρωμένης
διαχείρισης με έμφαση στην πρόληψη και στην προδιαλογή, από ένα καθόλου
ευκαταφρόνητο κομμάτι του κόσμου των κινημάτων. Μιας συλλογικής, κινηματικής
πρότασης που σε δύσκολες στιγμές λειτούργησε σαν ο βασικός αντίλογος στους
κυβερνητικούς και εργολαβικούς σχεδιασμούς. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα;
Ακολουθεί το
πλήρες κείμενο του σχολιασμού